از زمان نوجوانی کلی شبهه راجع به دین داشتم. از هرکس هم می پرسیدم یه بخشی از شبهه رو جواب میداد و یه بخشی از قضیه برام روشن می شد اما برای هر جوابی که میدادن می رفتم یه مورد نقض پیدا می کردم و دوباره سوال می کردم. اون ها هم به جای این که بگن جواب رو نمیدونم یا میرم می پرسم بهت میگم یا ارجاع به یه عالم بزرگتر، شروع می کردن به سفسطه و مغلطه و دست به سر کردن ...

منم که پی به بی سوادی طرف می بردم می رفتم سراغ یکی دیگه ....
مثلا یه شبهه دیگه این بود چرا با این که در دین این قدر به ازدواج توصیه شده چرا حضرت معصومه مجرد بود؟
جوابی که اکثرشون میدادن این بود چون ایشون معصوم بودن و کسی در شأن همسری ایشون نبوده ...
بعد از چند روز پرس و جو دوباره می رفتم پیش طرف می گفتم خوب حضرت زینب هم معصوم بوده اما با یک غیر معصوم ازدواج کرد ...
دوباره جواب سر بالا و مغلطه ...
تا این که یاد گرفتم شبهات رو چه از افرادی بپرسم و این افراد هستند که جواب درست و صحیح رو میدن و پرسش از افراد بی سواد به شدت گمراه کنندست ...

به لطف پخش چندباره سریال مختارنامه، دیگه تموم سکانس ها و دیالوگ ها رو حفظ شدم. بعد از سکانس صحبت مختار با جعده همسر امام حسن، مختار به فرماندار مداین میگه که "امام در بیت خودش هم غریب است و همراهی ندارد."

یکی از شبهه هام این بود که چرا با این که امام می دونست اشعث آدم خوبی نیست و زنش خواهر ابوبکره، بهش حکم حکومتی میده و حتی دخترش جعده رو به ازدواج پسرش امام حسن در میاره ...
و بعد از اون که همسر امام شد و اون همه خون به جگر امام کرد، چرا امام واکنشی نشون نداد و توی تاریخ جز محبت امام به جعده نقل نشده ...

شروع کردم به ایمیل زدن به علمای معروف و با سواد ...

جوابی که بهم در رابطه با رفتار امام حسن با جعده دادن این بود که زن و شوهر در زندگی زناشویی شریک هم نیستند که هردو به مقدار یکسان مهر و محبت و پول و گذشت خرج کنند و اگر یکی کم گذاشت دیگری هم کم بذاره ...
زندگی بر پایه گذشت شکل می گیره و هر طرف باید بدون توجه به رفتار طرف مقابل وظایف خودش رو انجام بده ...

یکی دیگه از علما جواب داده بود که تو نیکی میکن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز ...
و چند تا جواب این چنینی دیگه ...
که من همه جواب ها رو کنار هم گذاشتم و به این نتیجه رسیدم که جواب 'خوبی'، 'خوبیه' که یا طرف مقابل جبران می کنه یا شخص خدا و مسلماً جبران کردن خوبی توسط خدا با جبران کردن خوبی توسط آدم ها به هیچ وجه قابل مقایسه نیست ...
نتیجه رو فرستادم برای یکی از اساتید اخلاق که آیا این مطلبی که بهش رسیدم درسته یا نه ...
که در جواب بهم گفت کاملاً درست و بر مبنای اصوله، اما شما که میگی خدا بهتر از آدما جبران می کنه، آیا حاضری یه همسر بد نصیبت بشه و خون به جگرت کنه تا خدا به بهترین نحو برات جبران کنه ...
اگر میگی نه یعنی هنوز به نتیجه ای که گرفتی ایمان نداری و حـــالا حـــــــالاها مونده تا بهش برسی ...